درس 8
روان خوانی - سفرنامه اصفهان
موضوع کلی روان خوانی سفرنامه اصفهان:
آشنایی با قالب طنز، آشنایی با زبان محاوره، آشنایی با خاطره نویسی و سفرنامه، تقویت علاقه و نگرش مثبت به خاطره نویسی، طنز و اهمیت مطالعه در نوشتن.
واژه ها و ترکیبهای مهم:
عمارت: بنا، ساختمان/ دل شوره: نگرانی/ یک هو: ناگهان، یکدفعه/ عمارت: بنا، ساختمان/ بار و بندیل: اسباب و اثاثیۀ سفر/ ناشتایی: صبحانه، آنچه پس از مدّتی غذا نخوردن، می خورند/ قوم و خویش: فامیل/ عازم: رهسپار، روانه/ یک دَم: یک لحظه/ تک و دو: تکاپو، تلاش/ دم بازار: ابتدای بازار/ گلدسته: مناره/ شوفر: راننده/ حدود: جمعِ حد (=اندازه)، تقریباً، نزدیکِ/ هوهو: صدای باد/ قامت: قد/ رعنا: خوش اندام/ کلّه کشیدن: سَرَک کشیدن/ پوزخند: خندهای از روی تمسخر/ بیتوته: شب را در جایی ماندن/ دَم دمای سحر: نزدیک صبح/ اهالی: جمعِ اهل، ساکنان جایی/ کلافه: ناراحت و بی تاب/ قراضه: کهنه/ دیزی: نوعی آبگوشت/ غلّات: جمعِ غلّه، گندم، جو، برنج و... / خوش نقش و نگار: زیبا/ آهان: بله، واژهای برای تأیید سخنی یا کاری/ انگار: مثل اینکه/ علّاف: بیکار، سرگردان/ عیال: خانواده، همسر/ جماعت: گروه، دسته/ تصدیق: تأیید کردن درستی سخنی/ گوش زد کردن: یادآوری کردن.
نکته های ادبی:
از کوره در رفتن: کنایه از عصبانی شدن/ از زبان افتادن: کنایه از ناتوانی در سخن گفتن/ خواب به چشمم نیامد: کنایه از اینکه نتوانستم بخوابم/ هفت پادشاه را خواب دیدن: کنایه از خواب عمیق/ تو ذوق کسی زدن: کنایه از ناامید و مأیوس کردن/ لب و لوچه توی هم رفتن: کنایه از اخم کردن و ناراحت شدن/ پرپر زدن: کنایه از بی قراری و بی تابی و عشق و علاقه/ مخ کسی عیب کرده: کنایه از دیوانه شده/ سر به فلک کشیده: کنایه از بسیار بلند/ جا خوردن: کنایه از تعجب کردن.
هوشنگ مرادی کرمانی
هوشنگ مرادی کرمانی در سال 1323در روستای سیرج کرمان به دنیا آمد. وی نویسندگی را از سال 1339 شروع کرد. مهمترین آثار این نویسنده توانای کشورمان عبارتند از: قصه های مجید، بچه های قالی باف خانه، نخل، داستان آن خمره، مشت بر پوست، تنور، کوره، مهمان مامان، مربای شیرین، لبخند انار.
برچسب ها :
دوره متوسطه اولپایه هفتمفارسی هفتمفارسیدرسنامه و نکات مهمنکات مهمفارسی هفتم درس8وان خوانیسفرنامه اصفهانروان خوانی - سفرنامه اصفهان