درس 10
معنی و مفهوم شعر
حکایت درخت علم
شیخ خندید و بگفتش ای سلیم *** این درخت علم باشد ای علیم
معنی: شیخ خندید و به او گفت: ای نادان! این درختِ علم و دانش است که تو دنبالش هستی.
نکته ی آرایه ای: درخت علم: تشبیه (علم مانند درخت است.)
تو، به صورت رفته ای، ای بی خبر *** زان ز شاخ معنی ای، بی بار و بر
معنی: تو به ظاهر آن توجّه کردی برای همین به حقیقت و شناخت خدا نمی رسی و از آن بهره ای نداری. (صورت و معنی، تضاد هستند.)
نکته ی دستوری: «ای» در «معنی ای» به معنی، «هستی» است.
نکته ی آرایه ای: صورت و معنی: تضاد
گه درختش نام شد، گاه آفتاب *** گاه بحرش نام شد، گاهی سحاب
معنی: علم، نامه ای مختلفی داشت: گاهی درخت بود، گاهی آفتاب، گاهی دریا و گاهی ابر.
آن یک کِش صد هزار آثار خاست *** کمترین آثار او، عمر بقاست
معنی: علم از هزاران فایده به وجود آمده است که کمترین نشانه و فایده ی آن می تواند عمر جاودانی باشد.
پیام درس
در این درس از یک داستان استفاده شده است که در آن نشان داده شد که انسان ها برای رسیدن به حقیقت (خدا) صورت های ظاهری را باید رها کنند و از راهِ معنویّت به حقیقت برسند؛ یعنی، باید ظاهر را رها کرد و باطن را در نظر گرفت.
برچسب ها :
پایه ششمششم دبستانششم ابتداییششمفارسی ششمفارسیمعنی و مفهوممعنی شعرحکایتدرخت علم