اَلدَّرْسُ الْعاشِرُ- درس دهم 

زينَةُ الْباطِنِ - زینت باطن (درون)

کانَتْ في بَحْرٍ کَبيرٍ سَمَکةٌ قَبيحَةٌ اسْمُها «السَّمَکَةُ الْحَجَریَّةُ»

در دریایی بزرگ ماهی زشتی بود که اسمش سنگ ماهی بود.

وَ الْأسْماكُ خائِفاتٌ مِنْها.

و ماهی‌ها از او می‌ترسیدند.

هيَ ذَهَبَتْ إلی سَمَکَتَینِ؛ السَّمَکَتَانِ خافَتا وَ هَرَبَتا.

 او به سوی دو ماهی رفت؛ ماهی ها ترسیدند و فرار کردند.

هيَ کانَتْ وَحيدةً دائِماً.

 او همیشه تنها بود.

في يَومٍ مِنَ الْأيّامِ، خَمْسَةٌ مِنَ الصَّيّادينَ جاؤوا.

در روزی از روزها پنج ماهیگیر آمدند. 

فَقَذَفوا شَبَکَةً کَبيرَةً فِي الْبَحْرِ.

پس تور بزرگی را در دریا انداختند.

الْأسْماكُ وَقَعْنَ فِي الشَّبَکَةِ. ما جاءَ أحَدٌ لِلْمُساعَدَةِ.

ماهی‌ها در تور افتادند. کسی برای کمک نیامد.

السَّمَکَةُ الْحَجَريَّةُ سَمِعَتْ أَصْواتَ الْأسْماك.

سنگ ماهی صداهای ماهی ها را شنید.

فَنَظَرَتْ إلَی الشَّبَکَةِ فَحَزِنَتْ وَ ذَهَبَتْ لِنَجاةِ الْأسْماك.

پس به تور نگاه کرد و غمگین شد و برای نجات ماهی‌ها رفت.

قَطَعَتْ شَبَکةَ الصَّيّادینَ بِسُرعَةٍ.

به سرعت تور را برید. (پاره کرد) 

الْأسْماكُ خَرَجْنَ وَ هَرَبْنَ جَميعاً.

ماهی‌ها خارج شدند و همه فرار کردند.

فَوَقَعَت السَّمَکَةُ الْحَجَريَّةُ في الشَّبَکة وَ الصَّيّادونَ أخَذوها.

پس سنگ ماهی در تور افتاد و ماهیگیرها او را گرفتند.

کانَت الْأسْماكُ حَزيناتٍ؛ لِأنَّ السَّمَکَةَ الْحَجَریَّةَ وَقَعَتْ في الشَّبَکَةِ لِنَجاتِهِنَّ.

ماهی‌ها ناراحت (غمگین) بودند؛ زیرا سنگ ماهی برای نجات آنها در تور افتاد.

الْأَسْماكُ نَظَرْنَ إلی سَفينةِ الصَّيّادینَ.

ماهی‌ها به کشتی ماهیگیرها نگاه کردند.

هُمْ أخَذوها وَلٰکِنَّهُم قَذَفوها فِي الْماء؛ لِأنَّها کانَتْ قَبیحَةً جِدّاً فَخافوا مِنْها.

آنها او را گرفتند، ولی در آب انداختند؛ زیرا واقعا زشت بود و از او ترسیدند.

الْأسْماكُ فَرِحْنَ لِنَجاتِها وَ نَظَرْنَ إلَيها بِابْتِسامٍ وَ عَلِمْنَ أَنَّ جَمالَ الْباطِنِ أَفْضَلُ مِنْ جَمالِ الظّاهِرِ.

ماهی‌ها برای نجات او خوشحال شدند و دانستند که زیبایی باطن بهتر از زیبایی ظاهر است.

قالَ الْإمامُ عَليٌّ (ع): «زينَةُ الْباطِنِ خَيْرٌ مِنْ زينَةِ الظّاهِرِ.»

حضرت علی (ع) فرموده: زینت باطن بهتر از زینت ظاهر است.